“Muhteşem Yüzyıl” dizisinde ne zaman ki Valide Sultan oğlundan (Sultan Süleyman) bahsedecek olsa ‘Aslanım‘ diye hitap ediyor. İstisnası yok.
Hatta yeniçeri ayaklanmış, İstanbul’u yakıp yıkmış, saraya doğru gelmekte… Saray halkı sığınaklara inmiş, korku tavan yapmış. Valide Sultan orada bile “Aslanım gelecek, bizi kurtaracak” diyor. “Oğlum gelecek” demiyor, “Süleyman gelecek” demiyor… Sadece ve sadece “Aslanım” diyor.
Ekran başında seyrederken bu durum bana “hayatın doğal akışına ters” göründü.
Acaba dedim; hani ilk bölümlerde Hürrem koca padişaha ‘Sülüman‘ diye seslenerek karizmasını yerle bir etti ya… Onun rövanşı mı!.. Süleyman’ın karizmasını yukarı kaldırma çabası mı!..
Cevap tesadüfen önüme çıktı! Meğer bu durum tarihte de böyleymiş…
Lamartine’in Osmanlı Tarihi (Histoire de la Turquie) kitabından şaşırarak öğreniyorum ki; oğulları tahta çıkan sultanlar (ki o zaman valide sultan oluyorlar), padişaha (yani oğullarına) sadece ve sadece “Aslanım” diye hitap edebiliyorlarmış.
Osmanlı’da kurallar net yani. Bir gün önce “Ah canım oğlum, bebeğim, birtanem, yavru kuşum” falan diye sevdiğiniz oğlunuz bir gün sonra tahta çıkarsa, sadece padişah olmuyor, aynı zamanda aslan da oluyor…
Bu böyle biline!..
bizebuyurun.wordpress.com 